Prof. zw. dr hab. Marek Kwiek – dyrektor Centrum Studiów nad Polityką Publiczną (od 2002 r.), kierownik Katedry UNESCO Badań Instytucjonalnych i Polityki Szkolnictwa Wyższego UAM w Poznaniu. Prowadzi rozległe, międzynarodowe badania porównawcze instytucji uniwersytetu w Europie.
Jest uznanym międzynarodowym doradcą i ekspertem w sprawach polityki szkolnictwa wyższego i polityki naukowej (m.in. dla Komisji Europejskiej, OECD, Rady Europy, OBWE i Banku Światowego). Autor książki Uniwersytet w dobie przemian. Instytucje i kadra akademicka w warunkach rosnącej konkurencji, współautor Europe 2020 Poland. Pełnił funkcję doradcy ds. reform szkolnictwa wyższego w 10 krajach transformacji.
Od 2012 roku kieruje pięcioletnim projektem Program Międzynarodowych Badań Porównawczych Szkolnictwa Wyższego (konkurs MAESTRO), a od 2014 roku – trzyletnim projektem NCN Europejskie uniwersytety flagowe (konkurs HARMONIA). W 2015 roku otrzymał prestiżowy grant w programie MISTRZ finansowanym przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej (FNP).
Członkowie zespołu badawczego:
Dr Dominik Antonowicz – członek Kolegium Rektorskiego UMK. Pracownik Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Członek Paneli w Narodowym Centrum Nauki oraz członek Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych. Od 2013 ekspert OECD w programie LEED.
Dr hab. Jakub Brdulak – profesor w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, Instytut Kapitału Ludzkiego. Przewodniczący Fundacji na rzecz Jakości Kształcenia przy KRASP oraz członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej.
Dr Maria Hulicka – doktor nauk ekonomicznych. Pracowniczka doradcza na Uniwersytecie Wrocławskim. Prowadzi własną kancelarię audytorską. Pełniła funkcję kwestora Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Dyrektora finansowego – Członka Zarządu w spółkach Grupy Exbud Skanska S.A.
Dr Tomasz Jędrzejewski – asystent, adiunkt. Dyrektor Biura Organizacyjno-Prawnego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Adiunkt w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku oraz Wyższej Szkole Biznesu w Pile. Obecnie starszy wykładowca w katedrze Prawa Administracyjnego i zastępca kanclerza UMK w Toruniu.
Mgr Robert T. Kowalski – ukończył Stanford Graduete School of Business. Zasiadał w zespole ekspertów doradców Prezydenta RP. Inicjator TEDx Presidential Palace. Były ekspert Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK) oraz radca ministra w Ministerstwie Skarbu Państwa.
Dr Emanuel Kulczycki – doktor filozofii, członek EvalHum-Promoting Humanities and Social Sciences Research – europejskiej sieci badaczy ewaluacji nauki z siedzibą w Rennes. Członek rzeczywisty International Communicology Institiute w Waszyngtonie. Pełni funkcję przewodniczącego V kadencji Rady Młodych Naukowców.
Dr Krystian Szadkowski – doktor filozofii. Adiunkt w Centrum Studiów nad Polityka Publiczną UAM w Poznaniu. Redaktor wykonawczy czasopisma naukowego „Nauka i Szkolnictwo Wyższe”. Sekretarz w Katedrze UNESCO Badań Instytucjonalnych i Polityki Szkolnictwa Wyższego na UAM.
Dr Adam Szot – doktor nauk prawnych. Prezes Instytutu Rozwoju Szkolnictwa Wyższego oraz wiceprzewodniczący Rady Młodych Naukowców IV kadencji. Ekspert ds. jakości kształcenia Polskiej Komisji Akredytacyjnej oraz ekspert formalno-prawny Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Pełnił funkcję Rzecznika Praw Studenta.
Dr hab. Joanna Wolszczak-Derlacz – doktor habilitowany nauk ekonomicznych. Adiunkt na Wydziale Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej. Kierowniczka projektów badawczych Ernst & Young w ramach programu Sprawne Państwo oraz w programie MNiSW Mobilność Plus.
Uważamy, że uczelnie są dziś zbyt hermetycznie oddzielone od świata zewnętrznego i skutecznie opierają się zmianom technologicznym, kulturowym i ekonomicznym, które doprowadzają do głębokich przekształceń sposobów funkcjonowania uczelni na świecie. Polscy naukowcy są zbyt słabo zintegrowani z międzynarodową wspólnotą naukową z tych samych powodów, dla których uczelnie są zbyt słabo zintegrowane ze swoim krajowym otoczeniem społeczno-gospodarczym i z otoczeniem międzynarodowym. Do powodów tych należą m.in. zbyt niski poziom konkurencji prowadzący do stagnacji we wszystkich trzech głównych misjach (kształcenie, badania naukowe i tzw. trzecia misja – otwarcie na otoczenie); przeregulowanie i zbiurokratyzowanie uczelni oraz przerost sprawozdawczości opartej na kryteriach ilościowych; nadmierna rola organów kolegialnych w połączeniu z brakiem silnego ładu zarządczego; oraz zbyt niski poziom publicznego i prywatnego finansowania. Kombinacja tych czynników powoduje stagnację systemu szkolnictwa wyższego i nauki akademickiej z międzynarodowej perspektywy porównawczej, w tym z perspektywy międzynarodowych rankingów, kluczowych dla obrazu polskiego systemu w świecie. Do osłabienia tak diagnozowanej krajowej i międzynarodowej hermetyczności uczelni mają się przyczynić: odbiurokratyzowanie uczelni, wzmocnienie mechanizmów konkurencji, zdefiniowanie różnej roli trzech głównych misji w trzech typach uczelni, ściśle powiązanej z mechanizmami finansowania i kształtem kariery akademickiej, wzmocnienie autonomii uczelni i zespołów rektorskich wewnątrz uczelni oraz stopniowy wzrost publicznych i prywatnych nakładów.